تعداد بازدید 6466 اشعار برگزیده سهراب سپهری
نویسنده	پیام

baranak ارسال‌ها : 18 عضویت: 12 /9 /1390 سن: 19 تشکرها : 1 تشکر شده : 12

اشعار برگزیده سهراب سپهری ابری نیست بادی نیست می نشینم لب حوض گردش ماهی ها روشنی من گل آب پاکی خوشه زیست مادرم ریحان می چیند نان و ریحان و پنیر آسمانی بی ابر اطلسی هایی تر رستگاری نزدیک لای گلهای حیاط نور در کاسه مس چه نوازش ها می ریزد نردبان از سر دیوار بلند صبح را روی زمین می آرد پشت لبخندی پنهان هر چیز روزنی دارد دیوار زمان که از آن چهره من پیداست چیزهایی هست که نمی دانم می دانم سبزه ای را بکنم خواهم مرد می روم بالا تا اوج من پر از بال و پرم راه می بینم در ظلمت من پر از فانوسم من پر از نورم و شن و پر از دار و درخت پرم از راه از پل از رود از موج پرم از سایه برگی در آب چه درونم تنهاست امضای baranak این عصرهای پائیزی، عجـیب بـوی ِ نـفس هـای ِ تـو را می دهـد ...! گـویی ... تـو اتـفاق می افـتی؛ و مـن دچـار می شـوم تـمام ِ "مــن" دارد "تـــو" می شـود

شنبه 12 آذر 1390 - 14:15

تشکر شده:

baranak ارسال‌ها : 18 عضویت: 12 /9 /1390 سن: 19 تشکرها : 1 تشکر شده : 12

پاسخ : 1 RE اشعار برگزیده سهراب سپهری شب سردی است، و من افسرده راه دوری است، و پایی خسته تیرگی هست و چراغی مرده می کنم تنها از جاده عبور دور ماندند ز من آدمها سایه ای از سر دیوار گذشت غمی افزود مرا بر غمها فکر تاریکی و این ویرانی بی خبر آمد تا با دل من قصه ها ساز کند پنهانی نیست رنگی که بگوید با من اندکی صبر سحر نزدیک است هر دم این بانگ برآرم از دل وای این شب چقدر تاریک است خنده ای کو که به دل انگیزم؟ قطره ای کو که به دریا ریزم؟ صخره ای کو که بدان آویزم؟ مثل این است که شب نمناک است دیگران را هم غم هست به دل غم من، لیک غمی غمناک است. امضای baranak این عصرهای پائیزی، عجـیب بـوی ِ نـفس هـای ِ تـو را می دهـد ...! گـویی ... تـو اتـفاق می افـتی؛ و مـن دچـار می شـوم تـمام ِ "مــن" دارد "تـــو" می شـود

شنبه 12 آذر 1390 - 14:16

baranak ارسال‌ها : 18 عضویت: 12 /9 /1390 سن: 19 تشکرها : 1 تشکر شده : 12

پاسخ : 2 RE اشعار برگزیده سهراب سپهری دنگ...، دنگ .... ساعت گيج زمان در شب عمر مي زند پي در پي زنگ. زهر اين فكر كه اين دم گذر است مي شود نقش به ديوار رگ هستي من. لحظه ام پر شده از لذت يا به زنگار غمي آلوده است. ليك چون بايد اين دم گذرد، پس اگر مي گريم گريه ام بي ثمر است. و اگر مي خندم خنده ام بيهوده است. دنگ...، دنگ .... لحظه ها مي گذرد. آنچه بگذشت ، نمي آيد باز. قصه اي هست كه هرگز ديگر نتواند شد آغاز. مثل اين است كه يك پرسش بي پاسخ بر لب سر زمان ماسيده است. تند برمي خيزم تا به ديوار همين لحظه كه در آن همه چيز رنگ لذت دارد ، آويزم، آنچه مي ماند از اين جهد به جاي : خنده لحظه پنهان شده از چشمانم. و آنچه بر پيكر او مي ماند: نقش انگشتانم. دنگ... فرصتي از كف رفت. قصه اي گشت تمام. لحظه بايد پي لحظه گذرد تا كه جان گيرد در فكر دوام، اين دوامي كه درون رگ من ريخته زهر، وا رهاينده از انديشه من رشته حال وز رهي دور و دراز داده پيوندم با فكر زوال. پرده اي مي گذرد، پرده اي مي آيد: مي رود نقش پي نقش دگر، رنگ مي لغزد بر رنگ. ساعت گيج زمان در شب عمر مي زند پي در پي زنگ : دنگ...، دنگ .... دنگ... امضای baranak این عصرهای پائیزی، عجـیب بـوی ِ نـفس هـای ِ تـو را می دهـد ...! گـویی ... تـو اتـفاق می افـتی؛ و مـن دچـار می شـوم تـمام ِ "مــن" دارد "تـــو" می شـود

شنبه 12 آذر 1390 - 14:17

majidomidi ارسال‌ها : 21 عضویت: 10 /9 /1390 محل زندگی: شیراز-ادیتورستان سن: 18 شناسه یاهو: majidomidi_sh تشکرها : 3 تشکر شده : 8

پاسخ : 3 RE اشعار برگزیده سهراب سپهری اهل کاشانم روزگارم بد نيست تکه ناني دارم خرده هوشي سر سوزن شوقي مادري دارم بهتراز برگ درخت دوستاني بهتر از آب روان و خدايي که دراين نزديکي است لاي اين شب بوها پاي آن کاج بلند روي آگاهي آب روي قانون گياه من مسلمانم قبله ام يک گل سرخ جانمازم چشمه مهرم نور دشت سجاده من من وضو با تپش پنجره ها مي گيرم در نمازم جريان دارد ماه جريان دارد طيف سنگ از پشت نمازم پيداست همه ذرات نمازم متبلور شده است من نمازم را وقتي مي خوانم که اذانش را باد گفته باشد سر گلدسته سرو من نمازم را پي تکبيره الاحرام علف مي خوانم پي قد قامت موج کعبه ام بر لب آب کعبه ام زير اقاقي هاست کعبه ام مثل نسيم باغ به باغ مي رود شهر به شهر حجرالاسود من روشني باغچه است اهل کاشانم پيشه ام نقاشي است گاه گاهي قفسي مي سازم با رنگ مي فروشم به شما تا به آواز شقايق که در آن زنداني است دل تنهايي تان تازه شود چه خيالي چه خيالي ... مي دانم پرده ام بي جان است خوب مي دانم حوض نقاشي من بي ماهي است اهل کاشانم نسبم شايد برسد به گياهي در هند به سفالينه اي از خک سيلک نسبم شايد به زني فاحشه در شهر بخارا برسد پدرم پشت دو بار آمدن چلچله ها پشت دو برف پدرم پشت دو خوابيدن در مهتابي پدرم پشت زمانها مرده است پدرم وقتي مرد آسمان آبي بود مادرم بي خبر از خواب پريد خواهرم زيبا شد پدرم وقتي مرد پاسبان ها همه شاعر بودند مرد بقال از من پرسيد :‌ چند من خربزه مي خواهي ؟ من از او پرسيدم : دل خوش سيري چند ؟ پدرم نقاشي مي کرد تار هم مي ساخت تار هم ميزد خط خوبي هم داشت باغ ما در طرف سايه دانايي بود باغ ما جاي گره خوردن احساس و گياه باغ ما نقطه برخورد نگاه و قفس و ايينه بود باغ ما شايد قوسي از دايره سبز سعادت بود ميوه کال خدا را آن روز مي جويدم در خواب آب بي فلسفه مي خوردم توت بي دانش مي چيدم تا اناري ترکي بر مي داشت دست فواره خواهش مي شد تا چلويي مي خواند سينه از ذوق شنيدن مي سوخت گاه تنهايي صورتش را به پس پنجره مي چسبانيد شوق مي آمد دست در گردن حس مي انداخت فکر بازي مي کرد زندگي چيزي بود مثل يک بارش عيد يک چنار پر سار زندگي در آن وقت صفي از نور و عروسک بود يک بغل آزادي بود زندگي در آن وقت حوض موسيقي بود طفل پاورچين پاورچين دور شد کم کم در کوچه سنجاقک ها بار خود را بستم رفتم از شهر خيالات سبک بيرون دلم از غربت سنجاقک پر من به مهماني دنيا رفتم من به دشت اندوه من به باغ عرفان من به ايوان چراغاني دانش رفتم رفتم از پله مذهب بالا تا ته کوچه شک تا هواي خنک استغنا تا شب خيس محبت رفتم من به ديدار کسي رفتم در آن سر عشق رفتم ‚ رفتم تا زن تا چراغ لذت تا سکوت خواهش تا صداي پر تنهايي چيزها ديدم در روي زمين کودکي ديدم ماه را بو مي کرد قفسي بي در ديدم که در آن روشني پرپر مي زد نردباني که از آن عشق مي رفت به بام ملکوت من زني را ديدم نور در هاون مي کوبيد ظهر در سفره آنان نان بود سبزي بود دوري شبنم بود کاسه داغ محبت بود من گدايي ديدم در به در مي رفت آواز چکاوک مي خواست و سپوري که به يک پوسته خربزه مي برد نماز بره اي را ديدم بادبادک مي خورد من الاغي ديدم ينجه را مي فهميد در چراگاه نصيحت گاوي ديدم سير شاعري ديدم هنگام خطاب به گل سوسن مي گفت شما من کتابي ديدم واژه هايش همه از جنس بلور کاغذي ديدم از جنس بهار موزه اي ديدم دور از سبزه مسجدي دور از آب سر بالين فقيهي نوميد کوزه اي ديدم لبريز سوال قاطري ديدم بارش انشا اشتري ديدم بارش سبد خالي پند و امثال عارفي ديدم بارش تننا ها يا هو من قطاري ديدم روشنايي مي برد من قطاري ديدم فقه مي بردو چه سنگين مي رفت من قطاري ديدم که سياست مي برد و چه خالي مي رفت من قطاري ديدم تخم نيلوفر و آواز قناري مي برد و هواپيمايي که در آن اوج هزاران پايي خک از شيشه آن پيدا بود ککل پوپک خال هاي پر پروانه عکس غوکي در حوض و عبور مگس از کوچه تنهايي خواهش روشن يک گنجشک وقتي از روي چناري به زمين مي ايد و بلوغ خورشيد و هم آغوشي زيباي عروسک با صبح پله هايي که به گلخانه شهوت مي رفت پله هاي که به سردابه الکل مي رفت پله هايي که به قانون فساد گل سرخ و به ادرک رياضي حيات پله هايي که به بام اشراق پله هايي که به سکوي تجلي مي رفت مادرم آن پايين استکان ها را در خاطره شط مي شست شهر پيدا بود رويش هندسي سيمان ‚ آهن ‚ سنگ سقف بي کفتر صدها اتوبوس گل فروشي گلهايش را مي کرد حراج در ميان دو درخت گل ياس شاعري تابي مي بست پسري سنگ به ديوار دبستان ميزد کودکي هسته زردآلو را روي سجاده بيرنگ پدر تف مي کرد و بزي از خزر نقشه جغرافي آب مي خورد بنددرختي پيدا بود : سينه بندي بي تاب چرخ يک گاري در حسرت واماندن اسب اسب در حسرت خوابيدن گاري چي مردگاريچي در حسرت مرگ عشق پيدا بود موج پيدا بود برف پيدابود دوستي پيدا بود کلمه پيدا بود آب پيدا بود عکس اشيا در آب سايه گاه خنک ياخته ها در تف خون سمت مرطوب حيات شرق اندوه نهاد بشري فصل ولگردي در کوچه زن بوي تنهايي در کوچه فصل دست تابستان يک بادبزن پيدا بود سفره دانه به گل سفر پيچک اين خانه به آن خانه سفر ماه به حوض فوران گل حسرت از خک ريزش تک جوان ازديوار بارش شبنم روي پل خواب پرش شادي از خندق مرگ گذر حادثه از پشت کلام جنگ يک روزنه با خواهش نور جنگ يک پله با پاي بلند خورشيد جنگ تنهايي بايک آواز جنگ زيباي گلابي ها با خالي يک زنبيل جنگ خونين انار و دندان جنگ نازي ها با ساقه ناز جنگ طوطي و فصاحت با هم جنگ پيشاني با سردي مهر حمله کاشي مسجد به سجود حمله باد به معراج حباب صابون حمله لشکر پروانه به برنامه دفع آفات حمله دسته سنجاقک به صف کارگر لوله کشي حمله هنگ سياه قلم ني به حروف سربي حمله واژه به فک شاعر فتح يک قرن به دست يک شعر فتح يک باغ به دست يک سار فتح يک کوچه به دست دو سلام فتح يک شهربه دست سه چهار اسب سوار چوبي فتح يک عيد به دست دو عروسک يک توپ قتل يک جغجغه روي تشک بعد از ظهر قتل يک قصه سر کوچه خواب قتل يک غصه به دستور سرود قتل مهتاب به فرمان نئون قتل يک بيد به دست دولت قتل يک شاعر افسرده به دست گل يخ همه ي روي زمين پيدا بود نظم در کوچه يونان مي رفت جغد در باغ معلق مي خواند باد در گردنه خيبر بافه اي از خس تاريخ به خاور مي راند روي درياچه آرام نگين قايقي گل مي برد در بنارس سر هر کوچه چراغي ابدي روشن بود مردمان را ديدم شهر ها را ديدم دشت ها را کوهها را ديدم آب را ديدم خک راديدم نور و ظلمت را ديدم و گياهان را در نور و گياهان را در ظلمت ديدم جانور را در نور ‚ جانور را در ظلمت ديدم و بشر را در نور و بشر را در ظلمت ديدم اهل کاشانم اما شهر من کاشان نيست شهر من گم شده است من با تاب من با تب خانه اي در طرف ديگر شب ساخته ام من دراين خانه به گم نامي نمنک علف نزديکم من صداي نفس باغچه را مي شنوم و صداي ظلمت را وقتي از برگي مي ريزد و صداي سرفه روشني از پشت درخت عطسه آب از هر رخنه ي سنگ چک چک چلچله از سقف بهار و صداي صاف ‚ باز و بسته شدن پنجره تنهايي و صداي پک ‚ پوست انداختن مبهم عشق مترکم شدن ذوق پريدن در بال و ترک خوردن خودداري روح من صداي قدم خواهش را مي شونم و صداي پاي قانوني خون را در رگ ضربان سحر چاه کبوترها تپش قلب شب آدينه جريان گل ميخک در فکر شيهه پک حقيقت از دور من صداي وزش ماده را مي شنوم و صداي کفش ايمان را در کوچه شوق و صداي باران را روي پلک تر عشق روي موسيقي غمنک بلوغ روي اواز انارستان ها و صداي متلاشي شدن شيشه شادي در شب پاره پاره شدن کاغذ زيبايي پر و خالي شدن کاسه غربت از باد من به آغاز زمين نزديکم نبض گل ها را مي گيرم آشنا هستم با سرنوشت تر آب عادت سبز درخت روح من در جهت تازه اشيا جاري است روح من کم سال است روح من گاهي از شوق سرفه اش مي گيرد روح من بيکاراست قطره هاي باران را ‚ درز آجرها را مي شمارد روح من گاهي مثل يک سنگ سر راه حقيقت دارد من نديدم دو صنوبر را با هم دشمن من نديدم بيدي سايه اش را بفروشد به زمين رايگان مي بخشد نارون شاخه خود را به کلاغ هر کجا برگي هست شور من مي شکفد بوته خشخاشي شست و شو داده مرا در سيلان بودن مثل بال حشره وزن سحر را ميدانم مثل يک گلدان مي دهم گوش به موسيقي روييدن مثل زنبيل پر از ميوه تب تند رسيدن دارم مثل يک ميکده در مرز کسالت هستم مثل يک ساختمان لب دريا نگرانم به کشش هاي بلند ابدي تا بخواهي خورشيد تا بخواهي پيوند تا بخواهي تکثير من به سيبي خشنودم و به بوييدن يک بوته بابونه من به يک اينه يک بستگي پک قناعت دارم من نمي خندم اگر بادکنک مي ترکد و نمي خندم اگر فلسفه اي ماه را نصف مي کند من صداي پر بلدرچين را مي شناسم رنگ هاي شکم هوبره را اثر پاي بز کوهي را خوب مي دانم ريواس کجا مي رويد سار کي مي ايد کبک کي مي خواند باز کي مي ميرد ماه در خواب بيابان چيست مرگ در ساقه خواهش و تمشک لذت زير دندان هم آغوشي زندگي رسم خوشايندي است زندگي بال و پري دارد با وسعت مرگ پرشي دارد اندازه عشق زندگي چيزي نيست که لب طاقچه عادت از يادمن و تو برود زندگي جذبه دستي است که مي چيند زندگي نوبر انجير سياه در دهان گس تابستان است زندگي بعد درخت است به چشم حشره زندگي تجربه شب پره در تاريکي است زندگي حس غريبي است که يک مرغ مهاجر دارد زندگي سوت قطاري است که درخواب پلي مي پيچد زندگي ديدن يک باغچه از شيشه مسدود هواپيماست خبر رفتن موشک به فضا لمس تنهايي ماه فکر بوييدن گل در کره اي ديگر زندگي شستن يک بشقاب است زندگي يافتن سکه دهشاهي در جوي خيابان است زندگي مجذور اينه است زندگي گل به توان ابديت زندگي ضرب زمين در ضربان دل ما زندگي هندسه ساده و يکسان نفسهاست هر کجا هستم باشم آسمان مال من است پنجره فکر هوا عشق زيمن مال من است چه اهميت دارد گاه اگر مي رويند قارچ هاي غربت ؟ من نمي دانم که چرا مي گويند : اسب حيوان نجيبي است کبوتر زيباست و چرا در قفس هيچ کسي کرکس نيست گل شبدر چه کم از لاله قرمز دارد چشم ها را بايد شست جور ديگر بايد ديد واژه ها را بايد شست واژه بايد خود باد ‚ واژه بايد خود باران باشد چترها را بايد بست زير باران بايد رفت فکر را خاطره را زير باران بايد برد با همه مردم شهر زير باران بايد رفت دوست را زير باران بايد برد عشق را زير باران بايد جست زير باران بايد با زن خوابيد زير باران بايد بازي کرد زير باران بايد چيز نوشت حرف زد نيلوفر کاشت زندگي تر شدن پي در پي زندگي آب تني کردن در حوضچه کنون است رخت ها را بکنيم آب در يک قدمي است روشني را بچشيم شب يک دهکده را وزن کنيم خواب يک آهو را گرمي لانه لک لک را ادرک کنيم روي قانون چمن پا نگذاريم در موستان گره ذايقه را باز کنيم و دهان را بگشاييم اگر ماه درآمد و نگوييم که شب چيز بدي است و نگوييم که شب تاب ندارد خبر از بينش باغ و بياريم سبد ببريم اين همه سرخ اين همه سبز صبح ها نان و پنيرک بخوريم و بکاريم نهالي سر هر پيچ کلام و بپاشيم ميان دو هجا تخم سکوت و نخوانيم کتابي که در آن باد نمي ايد و کتابي که در آن پوست شبنم تر نيست و کتابي که در آن ياخته ها بي بعدند و نخواهيم مگس از سر انگشت طبيعت بپرد و نخواهيم پلنگ از در خلقت برود بيرون و بدانيم اگر کرم نبود زندگي چيزي کم داشت و اگر خنج نبود لطمه مي خورد به قانون درخت و اگر مرگ نبود دست ما در پي چيزي مي گشت و بدانيم اگر نور نبود منطق زنده پرواز دگرگون مي شد و بدانيم که پيش از مرجان خلايي بود در انديشه دريا ها و نپرسيم کجاييم بو کنيم اطلسي تازه بيمارستان را و نپرسيم که فواره اقبال کجاست و نپرسيم چرا قلب حقيقت آبي است و نپرسيم پدرهاي پدرها چه نسيمي چه شبي داشته اند پشت سرنيست فضايي زنده پشت سر مرغ نمي خواند پشت سر باد نمي ايد پشت سر پنجره سبز صنوبر بسته است پشت سر روي همه فرفره ها خک نشسته است پشت سر خستگي تاريخ است پشت سر خاطره ي موج به ساحل صدف سرد سکون مي ريزد لب دريا برويم تور در آب بيندازيم وبگيريم طراوت را از آب ريگي از روي زمين برداريم وزن بودن را احساس کنيم بد نگوييم به مهتاب اگر تب داريم ديده ام گاهي در تب ماه مي ايد پايين مي رسد دست به سقف ملکوت ديده ام سهره بهتر مي خواند گاه زخمي که به پا داشته ام زير و بم هاي زمين را به من آموخته است گاه در بستر بيماري من حجم گل چند برابر شده است و فزون تر شده است قطر نارنج شعاع فانوس و نترسيم از مرگ مرگ پايان کبوترنيست مرگ وارونه يک زنجره نيست مرگ در ذهن اقاقي جاري است مرگ در آب و هواي خوش انديشه نشيمن دارد مرگ در ذات شب دهکده از صبح سخن مي گويد مرگ با خوشه انگور مي ايد به دهان مرگ در حنجره سرخ - گلو مي خواند مرگ مسوول قشنگي پر شاپرک است مرگ گاهي ريحان مي چيند مرگ گاهي ودکا مي نوشد گاه در سايه نشسته است به ما مي نگرد و همه مي دانيم ريه هاي لذت پر کسيژن مرگ است در نبنديم به روي سخن زنده تقدير که از پشت چپر هاي صدا مي شنويم پرده را برداريم بگذاريم که احساس هوايي بخورد بگذاريم بلوغ زير هر بوته که مي خواهد بيتوته کند بگذاريم غريزه پي بازي برود کفش ها رابکند و به دنبال فصول از سر گل ها بپرد بگذاريم که تنهايي آواز بخواند چيز بنويسد به خيابان برود ساده باشيم ساده باشيم چه در باجه يک بانک چه در زير درخت کار مانيست شناسايي راز گل سرخ کار ما شايد اين است که در افسون گل سرخ شناور باشيم پشت دانايي اردو بزنيم دست در جذبه يک برگ بشوييم و سر خوان برويم صبح ها وقتي خورشيد در مي ايد متولد بشويم هيجان ها را پرواز دهيم روي ادرک ‚ فضا ‚ رنگ صدا پنجره گل نم بزنيم آسمان را بنشانيم ميان دو هجاي هستي ريه را از ابديت پر و خالي بکنيم بار دانش را از دوش پرستو به زمين بگذاريم نام را باز ستانيم از ابر از چنار از پشه از تابستان روي پاي تر باران به بلندي محبت برويم در به روي بشر و نور و گياه و حشره باز کنيم کار ما شايد اين است که ميان گل نيلوفر و قرن پي آواز حقيقت بدويم امضای majidomidi ادیتور:زنده باد ادیتورستان

شنبه 12 آذر 1390 - 15:14

majidomidi ارسال‌ها : 21 عضویت: 10 /9 /1390 محل زندگی: شیراز-ادیتورستان سن: 18 شناسه یاهو: majidomidi_sh تشکرها : 3 تشکر شده : 8	پاسخ : 4 RE اشعار برگزیده سهراب سپهری دوستان عزیز اینم شعر صدای پای آب که مرحوم خسرو شکیبایی اون رو خونده.حتما گوش بدید. http://snd.tebyan.net/1387/04/20080719171136108.mp3 امضای majidomidi ادیتور:زنده باد ادیتورستان
شنبه 12 آذر 1390 - 15:16

yas ارسال‌ها : 111 عضویت: 10 /9 /1390 محل زندگی: تهران سن: 24 شناسه یاهو: mohammad.irrap تشکرها : 25 تشکر شده : 40	پاسخ : 5 RE دل خوش... جا مانده است چیزی جایی که هیچ گاه دیگر هیچ چیز جایش را پر نخواهد کرد نه موهای سیاه و نه دندانهای سفید زنده یاد حسین پناهی امضای yas _______________________ www.IranYas.Tk          : my site mohammad.irrap    :my ID yahoo My E-mail :       mohammad.irrap[@]yahoo.com
شنبه 12 آذر 1390 - 20:43

majidomidi ارسال‌ها : 21 عضویت: 10 /9 /1390 محل زندگی: شیراز-ادیتورستان سن: 18 شناسه یاهو: majidomidi_sh تشکرها : 3 تشکر شده : 8	پاسخ : 6 RE دل خوش... نقل قول از yas جا مانده است چیزی جایی که هیچ گاه دیگر هیچ چیز جایش را پر نخواهد کرد نه موهای سیاه و نه دندانهای سفید زنده یاد حسین پناهی داداش اشتباه اومدی یه نگاهی به موضوع پست هم بنداز.این پست گزیده اشعار سهرابه امضای majidomidi ادیتور:زنده باد ادیتورستان
شنبه 12 آذر 1390 - 23:02

ba2inam ارسال‌ها : 34 عضویت: 10 /9 /1390 محل زندگی: تهران_شیراز سن: 25 تشکرها : 25 تشکر شده : 19	پاسخ : 7 RE اشعار برگزیده سهراب سپهری ادامه بدید دوستان امضای ba2inam دوستان علاقه مند و واجد شرایط به عضویت در صفحه اصلی سایت؛به لینک زیر مراجعه نمایند [/align]
چهارشنبه 19 مهر 1391 - 22:15

yas ارسال‌ها : 111 عضویت: 10 /9 /1390 محل زندگی: تهران سن: 24 شناسه یاهو: mohammad.irrap تشکرها : 25 تشکر شده : 40	پاسخ : 8 RE اشعار برگزیده سهراب سپهری بله ببخشید ولی خیلی قشنگه امضای yas _______________________ www.IranYas.Tk          : my site mohammad.irrap    :my ID yahoo My E-mail :       mohammad.irrap[@]yahoo.com
پنجشنبه 20 مهر 1391 - 09:01

sama5 ارسال‌ها : 3 عضویت: 17 /11 /1391 سن: 29

پاسخ : 9 RE اشعار برگزیده سهراب سپهری من در اين تاريكي فكر يك بره روشن هستم كه بيايد علف خستگي ام را بچرد. من در اين تاريكي امتداد تر بازوهايم را زير باراني مي بينم كه دعاهاي نخستين بشر را تر كرد. من در اين تاريكي درگشودم به چمن هاي قديم‌، به طلايي هايي‌، كه به ديوار اساطير تماشا كرديم‌. من در اين تاريكي ريشه ها را ديدم و براي بته نورس مرگ‌، آب را معني كردم‌. امضای sama5 فرقی نمیکنه گودال آبی باشی یا دریایی بیکران زلال باشی آسمان درتوست

سه شنبه 17 بهمن 1391 - 10:36

afra ارسال‌ها : 65 عضویت: 1 /2 /1392 محل زندگی: ساوه سن: 24 شناسه یاهو: ramila_1390 تشکرها : 6 تشکر شده : 55

پاسخ : 10 RE اشعار برگزیده سهراب سپهری من نمی دانم که چرا می گویند اسب حیوان نجیبی است کبوتر زیباست و چرا در قفس هیچ کسی کرکس نیست گل شبدر چه کم از لاله ی قرمز دارد چشمها را باید شست جور دیگر باید دید واژه ها را باید شست واژه باید خود باد واژه باید خود باران باشد چتر ها را باید بست زیر باران باید رفت فکر را خاطره را زیر باران باید برد با همه مردم شهر زیر باران باید رفت دوست را زیر باران باید دید عشق را زیر باران باید جست امضای afra به هرکس که می نگرم در شکایت است ،درحیرتم که لذت دنیا به کام کیست؟!!

یکشنبه 08 اردیبهشت 1392 - 19:41