باز نشسته ام در بستر رویا مجال بیشتری باید برای ساختن رویا
باید رفت تا ژرفای یکرنگی تا بی نهایت بودن
دراتاق کوچک ونموروتاریک دلم پرواز میکنم تاروزگاری گم شده پر میکشم
در کوچه های تنگ کودکی ام
دلم تمنای خنده های کودکی خسته از شادی را میکند وای که چقدر دورم از شادی های کودکی ام
...................
باید رفت . رفت وپرواز کرد به اوج ابرهای فراموشی
به انتهای تاریک وغمزده دل باید رفت
باید رفت ودور شد از ارزش های بی ارزش
باید رفت ودور شد از نقاب های انسانیت
باید دور شد
دلم کودکی ام را میخواهد دلم بی پروایی کودکانه میخواهد
دلم جسارت ابلهانه میخواهد
خسته ام از چارچوب های به ظاهر بزرگ انسانی
دلم قانون های کودکانه میخواهد
رویاهایم شکسته در هم
............
صدای گرفته ادمهای خسته را میشنوم
وباز نقطه سر خط
زندگی ادامه دارد